“Dit huis heeft een grote geschiedenis,” zegt Barbara Jakobson, waarvan ze een groot deel zelf heeft gemaakt. Ze is 88 en woont hier al sinds 1965, waarbij ze alle vijf verdiepingen heeft gevuld met haar collectie schilderijen, beeldhouwwerken, fotografie en meubels. En het laatste wat ze wilde was weggaan. Maar een herenhuis betekent een verticaal leven en “na 56 jaar traplopen zonder grote incidenten, haastte ik me op vrijdag 23 oktober rond 17.30 uur van de bovenste verdieping naar de onderste. Ik struikelde en toen ik op de overloop viel, vervloekte ik mijn lot”, zegt ze. Ze brak haar been tijdens de val, maar, zegt ze vrolijk, “ik heb mijn hoofd niet gestoten!”.

Ze besefte meteen dat ze een manier moest vinden om veiliger van de ene naar de andere verdieping te gaan. Waarschijnlijk zo’n traplift, als ze er een kon vinden die ze mooi vond. Het huis kon aangepast worden. Zoals haar verzameling evolueerde, veranderde het altijd met haar leven mee. “Ik zie het huis als een vorm voor een voortdurende autobiografische oefening,” zegt ze. “Ik bewaar de transformatie als bewijs van het leven.”

Ze hebben er drie kinderen opgevoed. Barbara groeide op aan de overkant van het Brooklyn Museum en bracht vele uren door in de galerijen. Ze studeerde kunst- en architectuurgeschiedenis aan Smith College. Als volwassene begon ze kunst te verzamelen en leerde ze invloedrijke handelaars kennen, waaronder Sidney Janis, Ileana Sonnabend en Leo Castelli. Ze was ook geïnteresseerd in architectuur, aangemoedigd door Emilio Ambasz, curator van het MoMA. Nadat ze in 1971 hoofd van de Junior Council van het Museum of Modern Art werd, organiseerde ze een tentoonstelling van architectuurtekeningen met werk van Peter Eisenman, Raimund Abraham en Gaetano Pesce. In 1974 werd ze bestuurslid van het MoMA.

Haar vele vriendschappen zijn zichtbaar in deze kamers: Zij en Robert Mapplethorpe waren hecht en ze zat voor veel portretten van hem. Ze kocht het vilten kunstwerk van Robert Morris in de foyer in 1970; “Bob was een geweldige vriend. Ik kende hem echt tot het einde van zijn leven.” Ze hielp Sachs aan zijn eerste baan na zijn studie en hij werkte met haar samen toen ze advieswerk deed voor Knoll, waarbij ze multiplex meubilair maakte met Frank Gehry, “wat ik Frank liet doen”.

De zitkamer: Jakobsons nieuwe carbon rollator staat naast totems van haar leven en interesses. Het portret van Jakobson boven de open haard, een van de vele foto’s die Robert Mapplethorpe maakte tijdens hun lange vriendschap, wordt geflankeerd door foto’s van Matthew Barney. Richard Artschwager ontwierp de stoel voor de open haard. “Ik vond het gewoon zo geestig,” zegt ze over de rubberen vaas met onkruid van de gebroeders Campana in het midden van de kamer. Het Lolita tapijt is van Barbara Bloom. Het uitzicht is over de dubbelhoge kamer met de geest Stella.

Terwijl ze herstelde van haar val, ging ze op zoek naar de juiste stoeltjeslift, een die haar in haar huis kon houden. Ze is altijd gefascineerd geweest door stoelen. Het eerste onderzoeksverslag dat ze ooit maakte, op 13-jarige leeftijd, ging over de geschiedenis van de stoel. Waarom de stoel? “Nou, weet je, de stoel is de vervanger van het menselijk lichaam. De stoel is het enige meubelstuk dat betrekking heeft op één mens. Vanaf het moment dat je in je kinderstoel stapt tot het moment dat je in je rolstoel stapt” – hier lacht ze – “heb je te maken met stoelen. En dat is waarom, ik bedoel in zekere zin, dat is waarom de traplift, toen ik hem vond, ik me realiseerde, Oh mijn God, het is een stoel; het gaat mijn leven redden.”

Bron: Curbed – Art Collector Barbara Jakobson’s Vertical Life – 24 mei 2021